100000 rubli 1996 - Białoruś

Nominał:	100000 rubli
Data emisji:	1996
Seria i numer:	зВ 0260645
Wymiar:	150 mm x 69 mm
Znak wodny:	Wielotonowy, w niezadrukowanym polu wizerunek baletnicy.
Awers: W centrum grafika prezentująca Narodowy Akademicki Teatr Wielki Opery i Baletu w Mińsku znajdujący się na przedmieściu Trójcy Świętej. Pierwszy stały teatr na Białorusi powstał w 1930 roku poprzez przekształcenie mińskiej szkoły opery i baletu w Studio Opery i Baletu, na którego czele stanął słynny rosyjski wokalista Anton Bonachich. W ciągu trzech lat w studiu pracowali profesjonalni artyści i wystawiano takie opery jak „Carmen” i „Eugeniusz Oniegin”. 25 maja 1933 roku otwarto uroczyście Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu wystawiając operę „Carmen” z Łarisą Aleksandrowską w roli głównej. Wśród pierwszych sztuk wystawianych na deskach teatru był „Eugeniusz Oniegin” w reżyserii V. Borisevicha i „Dama Pikowa” w reżyserii B. Mardvinava. Z braku siedziby teatr wystawiał przedstawienia do 1938 w Białoruskim Teatrze Dramatycznym. Początkowo budynek teatru miał być wybudowany według projektu architekta Georga Ławrowa. W 1932 roku w czasopiśmie „Sztuka i rewolucja” został opublikowany jego artykuł „O budowie Teatru Państwowego w Mińsku białoruskim”, który opisywał projekt w szczegółach. Nowy budynek miał być wyposażony w najnowszą technologię i miał pomieścić 3400 osób. Jednak w 1933 roku zmieniono wymagania stawiane budowli i odrzucono projekt Ławrowa. Przeprowadzono nowy konkurs na projekt teatru mogącego pomieścić 3000 miejsc siedzących. Zwycięzcą został ogłoszony Joseph Langbard (Іосіф Рыгоравіч Лангбард 1882–1951). Budowa teatru została zakończona w 1938 roku. Z powodu braku środków finansowych nie zrealizowano w całości projektu. Otwarcie nowej siedziby teatru 10 maja 1939 roku zainaugurowała premiera opery Eugena Tikockiego „Michaś Podgórny”. Cykl spektakli zatytułowanych „Dekada Sztuki Białoruskiej” wystawionych w czerwcu 1940 roku w Moskwie okazał się wielkim sukcesem. Zaprezentowano wówczas pierwszy białoruski balet „Słowik” skomponowana przez Michaiła Kroshnera oraz opery narodowe, takie jak „W gęstym lesie z Polesia”, „Kwiat Fortuny” i „Michaś Podgórny”. Podczas II wojny światowej, wielu artystów teatru poszło na front lub dołączyło do partyzantki. Resztę pracowników ewakuowano w rejon rosyjskiej Wołgi. Zaraz po wyzwoleniu zespół powrócił do stolicy. 21 grudnia 1944 otwarto sezon premierą opery Eugena Tikockiego „Alesia” na scenie Domu Oficerów. Otwarcie naprawionego i przebudowanego budynku teatru, zniszczonego przez bombardowania, zainaugurowano 7 listopada 1947 operą „Кастусь Каліноўск” Дзмітрыя Лукаса. Po wojnie znacznie wzbogacono repertuar. Wystawiano między innymi „Borysa Godunowa” Modesta Musorgskiego, „Otella” i „Don Carlo” Giuseppe Verdiego, „Opowieści Hoffmanna” Jacquesa Offenbacha, „Sadko” i „Złoty Kogucik” Nikołaja Rimskiego-Korsakowa i „Lohengrin” Ryszarda Wagnera. Ogromną popularnością cieszyły się opery krajowych kompozytorów, do których zaliczał się Nikołaj Szczegłow-Kulikowicz i Jewgienij Glebow - kompozytor opery „Twoja wiosna” i baletu „Alpejska ballada”. W 1989 roku została wystawiona opera „Dzikie polowanie króla Stacha” Vladimira Soltana, która otrzymała Nagrodę Państwową Białorusi. Istotnym wydarzeniem w historii białoruskiej opery było wystawienie „Wojny i pokoju” Siergieja Prokofiewa i „Borys Godunow” Modesta Musorgskiego. Teatr cały czas powiększa swój repertuar. W latach 2006-2009 budynek opery w Mińsku został zamknięty z powodu remontu, podczas którego nastąpił powrót do pierwotnej wersji Josepha Langbard. Z lewej strony budynku grafika przedstawiająca rusznyk. Rusznyk jest rodzajem rytualnej tkaniny, na której są wyhaftowane symbole i kryptogramy pochodzące z dawnych czasów. Były one wykorzystywane w świętych obrzędach wschodnich Słowian, takich jak pogrzeby czy śluby. Każdy region ma własne wzory i symbole posiadające ukryte znaczenie przekazywane z pokolenia na pokolenie. Tkanina ta jest często przedmiotem badań etnografów. Prostokątny kształt tkaniny wskazuje drogę w życiu. Na białorusi rusznyki mają wymiar 1,5 - 3 m na 25 - 30 cm. Ornamenty zamieszczone na rusznyku mają na celu zachować pamięć o dawnej kulturze przodków. Wzory są haftowane na tkaninie lnianej lub konopianej. Przędzenie i haftowanie jest uważane za rodzaj duchowego obcowania ze starożytnymi bóstwami. Według przekazów igła posiada własną energię, a kolor nici ma święte znaczenie. Czerwony reprezentuje życie i dlatego najczęściej wykorzystuje się nici tego koloru. Po narodzinach dla dziecka wyszywa się rusznyk, który towarzyszy mu przez całe życie, aż do śmierci. W górnej części banknotu napis „НАЦЫЯНАЛЬНЫ БАНК РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ РАЗЛІКОВЫ БІЛЕТ”. W prawym górnym rogu skrót „НБРБ”. Pod budynkiem napis „ДЗЯРЖАЎНЫ АКАДЭМІЧНЫ ВЯЛІКІ ТЭАТР ОПЕРЫ І БАЛЕТА РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ”. Niżej cyfrowe i słowne oznaczenie nominału. Rok emisji „1996” zamieszczono w prawym dolnym rogu. Druk w kolorze brązowym i granatowym- wklęsłodruk. Poddruk offsetowy żółty, pomarańczowy i szmaragdowy.
Rewers: W centrum scena pochodząca z trójaktowego baletu Jewgienija Glebowa „Wybranka” wystawionego na scenie Narodowego Akademickiego Teatru Wielkiego Opery i Baletu w Mińsku. Sztuka była inspirowana poematami Janka Kupały. Do sporządzenia zaprezentowanej na rewersie sceny posłużyło zdjęcie wykonane podczas premiery tego baletu 28 maja 1969 roku. Wśród artystów uwiecznionych na fotografii rozpoznajemy Jakuba Botwinnika, Ludmiłe Loktionową, Joannę Letnyakową, Ludmiłę Korzenkową i Ludmiłę Efremową. Na górnej części banknotu napis „СТО ТЫСЯЧ РУБЛЁЎ”. W prawym górnym i lewym dolnym rogu cyfrowe oznaczenie nominału „100000”. W prawej części waloru rozeta giloszowa. Druk offsetowy w kolorze brązowym i granatowym. Poddruk offsetowy niebieski, szmaragdowy, różowy, pomarańczowy.
W obiegu:	od 17 listopada 1996 do 1 stycznia 2001 (banknot można było wymieniać do 31 grudnia 2003 roku)
Drukarnia:	Московская печатная фабиика Гознак „GONZAK”, Moskwa
Klauzula:	Падробка разліковых білетаў Нацыянальнаг Банкa Беларусі праследуецца па закону
Zabezpieczenia:	Do zabezpieczeń można zaliczyć: ▸ mikrodruki - na rewersie powtarzające się liczby „100000” (na dole waloru przestrzeń między cyfrowym oznaczeniem nominału „100000” a wzorami geometrycznymi); ▸ tło antykseryczne; ▸ nitka zabezpieczająca - powtarzającym się napis „НБРБ” oraz jego odbicie lustrzane; ▸ recto-verso - elementy ozdobnej grafiki widocznej na awersie z lewej strony budynku na dole wydrukowane po obu stronach banknotu, uzupełniają się pod światło, tworząc całość; ▸ zabezpieczenia widoczne w świetle podczerwonym - na awersie rusznyk, prawa część liczby „100000” i napisu „СТО ТЫСЯЧ РУБЛЁЎ” na dole waloru oraz rok emisji „1996” wraz z otaczającym go pasem giloszowym, na rewersie napis „СТО ТЫСЯЧ РУБЛЁЎ” wraz z otaczającym go pasem giloszowym na górze waloru, klauzula, liczba „100000” w prawym górnym rogu, ozdobny pas rozdzielający zadrukowane i niezadrukowane pole z lewej strony banknotu, na dole napis „Я.А.Глебаў. ВЫБРАННІЦА (па паэмах Я.Купалы)” wraz z mikrotekstem oraz ozdobne wzory geometryczne w prawym dolnym rogu; ▸ zabezpieczenia widoczne w świetle ultrafioletowym - włókna zabezpieczające zatopione w masie papierowej w kolorze czerwonym, niebieskim i zielonym, na awersie elementy rusznyka, budynek i nitka zabezpieczająca w kolorze zielonym, na rewersie cyfrowe oznaczenie nominału i nitka zabezpieczająca w kolorze zielonym, numeracja z lewej i prawej strony w kolorze pomarańczowym.

Banknot 100000 rubli z 1996 roku w podczerwieni

Banknot 100000 0rubli z 1996 roku w podczerwieni

Banknot 100000 rubli z 1996 roku w ultrafiolecie

Banknot 100000 0rubli z 1996 roku w ultrafiolecie

‹ Wstecz

Do opisu banknotu wykorzystano informacje z strony internetowej whereminsk.by i Wikipedii be.wikipedia.org