500 bolivarów - Wenezuela

Nominał:	500 bolivarów
Data emisji:	18 sierpnia 2016
Seria i numer:	A10746659
Wymiar:	156 mm x 69 mm
Znak wodny:	Wielotonowy, w niezadrukowanym polu wizerunek portretu Francisco de Mirandy. Dodatkowo został umieszczony znak filigranowy w postaci cyfrowego oznaczenia nominału.
Awers: Z prawej strony umieszczono portret wenezuelskiego rewolucjonisty, Francisco de Mirandy (właściwie Sebastián Francisco de Miranda y Rodríguez). Ryt portretu sporządzono na podstawie kopii obrazu Georges Rouget (1781-1869) wykonanej przez Charlesa Ventrillon-Horbera (1889-1977). Rouget namalował obraz w 1834 roku dla Muzeum Historycznego w Wersalu. Miranda urodził się 28 marca 1750 w Caracas w bogatej rodzinie kupieckiej. Brał udział w walce o niepodległość Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jego największym marzeniem było odzyskanie niepodległości przez kolonie hiszpańskie w Ameryce Południowej i utworzenie cesarstwa na czele, którego miał stanąć przedstawiciel inkaskiej rodziny królewskiej, nazywany „inką”. W lutym 1806 roku na korwecie „Leander” (nazwanej na część syna Mirandy) wraz i dwoma okrętami stoczył przegraną bitwę u wybrzeży Wenezueli. Podobiznę tego statku zauważamy w tle. Został on wybudowany w 1800 roku przez Stel Alcarguel w miejscowości Greenock w zachodniej Szkocji dla firmy Steven i Spółka z Glasgow (później zwanej Dennistoun, Buchanan i Spółka). Na pokładzie mieściło się do 18 armat, a sam statek ważył 200 ton. Początkowo służył, jako statek handlowy, ale również wykorzystywano go do przemytu broni na Haiti. W 1803 roku został zatrzymany na wodach Barbados przez francuskich korsarzy i zabrany na wyspę Gwadelupę, która w tamtym okresie była pod panowaniem Francuzów. Statek następnie został sprzedany nowojorskiej firmie przewozowej i zarejestrowany pod amerykańską flagą. W 1805 roku dzięki pomocy pułkownika Williama Steubena Smitha, Miranda zakupił ten statek od amerykańskiego przemytnika Samuela G. Ogdena. Po nieudanej inwazji na Wenezuelę „Leander” wraz z brytyjską fregatą „HMS Siene” udał się do Trynidadu, gdzie został skonfiskowany, jako depozyt i sprzedany. Obecnie w parku Parque Miranda możemy podziwiać replikę korwety, na której w 1806 roku Miranda przypłyną do brzegów Wenezueli. W pobliżu portretu i lewego marginesu zostały zamieszczone grafiki prezentujące flagi Wenezueli. Flaga tego kraju została zaprojektowana przez samego Mirandę. Podczas drugiej próby wyzwolenia Wenezueli z rąk iberyjskich kolonizatorów 3 sierpnia 1806 roku zdobył fort Coro, zawieszając tam po raz pierwszy żółto-niebiesko-czerwoną flagę Wenezueli. Od 2006 roku 3 sierpnia jest Dniem Narodowym Flagi. Istnieją dwa źródła opisujące wybór kolorów zamieszczonych na fladze Wenezueli. W liście napisanym przez Mirandę w 1792 roku do rosyjskiego hrabiego Semyona Romanovicha Vorontsova twierdził, że kolory te były oparte na teorii barw podstawowych podanej mu przez niemieckiego filozofa i pisarza Johanna Wolfganga von Goethe. W liście rewolucjonista opisał nocną rozmowę z Goethe podczas imprezy w Weimarze, która odbyła się w 1785 roku. Niemiecki poeta był zafascynowany podróżami Mirandy po Ameryce i Europie oraz jego udziałem w walce o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W czasie rozmowy twórca Fausta udowadniał, że żółty jest najbardziej ciepły i szlachetny, niebieski określił jako mieszanka spokoju i emocji a czerwony jako wzmocnienie niebieskiego i żółtego. Jeden z przekazów mówi, że po tej rozmowie Miranda zaprojektował flagę i ogromną radość sprawiło mu skojarzenie podobieństwa swego dzieła do fresku Lazzaro Tavarone w Palazzo Belimbau w Genui, który przedstawia Krzysztofa Kolumba rozpościerającego podobną kolorystycznie flagę w Veragua podczas swojej czwartej podróży. W swoim dzienniku wojskowym Miranda, jako kolejne źródło inspiracji kolorów podał sztandar Straży Obywatelskiej w Hamburgu, który widział podczas podróży po Niemczech. Projekty flag są udokumentowane w planie wyzwolenia Ameryki hiszpańskiej z 1801 roku, który nie spotkał się z aprobatą brytyjskich władz. W tym oto dokumencie zaprezentował wzory 10 flag w kolorze żółtym (bogactwo ziemi), niebieskim (morze, rzeki oraz niebo ponad nimi)i czerwonym (krew przelana za niepodległość). Łuk złożony z siedmiu gwiazd w środku symbolizuje siedem pierwszych prowincji, które podpisały 5 czerwca 1811 roku Akt Niepodległości. Akt ten zatwierdził flagę Mirandy jako symbol narodowy. 7 marca 2006 uchwałą parlamentu wenezuelskiego do flagi dodano ósmą gwiazdę symbolizującą prowincję Guayana. Miranda, jako pierwszy dokonał zbrojnej inwazji mającej na celu wyzwolenie Ameryki Południowej spod władzy hiszpańskiej. W 1810 roku poznał w Londynie Simona Bolivara, który ubiegał się w Anglii o pomoc w nowo rozpoczętej ofensywie mającej na celu odzyskanie niepodległości Wenezueli. 19 kwietnia 1810 roku niepodległość Wenezueli stała się faktem. Po namowach Bolivara Miranda powrócił do kraju. Hiszpanie nie mogąc pogodzić się z utratą koloni, ruszyli do kontrataku. W 1812 roku Miranda widząc przewagę wrogich wojska, postanowił podpisać zawieszenie broni z Hiszpanami. W tej sytuacji Bolivar uznał go za zdrajcę i uniemożliwił mu ucieczkę z kraju, a następnie wydał go Hiszpanom. Fakt ten uznano za złamanie warunków pokoju. Miranda został przewieziony do Kadyksu w Hiszpanii, gdzie zmarł w 1816 roku. Druk w kolorze ciemnoniebieski i brązowym - wklęsłodruk. Poddruk offsetowy błękitny, jasnobrązowy, oliwkowy, fioletowy.
Rewers: W centralnej części zamieszczono dwa wizerunki endemicznych słodkowodnych delfinów należących do gatunku inia amazońska (osobnik dorosły i młody). Zaprezentowane ssaki to prawdopodobnie samica ze swym potomstwem, gdyż samice tego gatunku rodzą jedno młode. Zwierzęta te należą do największych na świecie słodkowodnych waleni. Występuje głównie w obszarze Ameryki Południowej w tym w Brazylii, Kolumbii, Boliwii, Wenezueli, północno-zachodnim Peru oraz we wschodniej części Ekwadoru. W Wenezueli inie można spotkać w rzece Orinoko i jej dorzeczach, np. Casiquiare. Głównym zagrożeniem dla przetrwania tego gatunku jest budowa tam, które oddzielają od siebie poszczególne populacje, co uniemożliwia przepływ genów między nimi. Poza tym giną one w wynik zanieczyszczeń wody. Tło rewersu stanowi krajobraz rozpościerający się w Parque Nacional Los Médanos de Coro, który od 6 lutego 1974 roku jest jednym z Parków Narodowych w Wenezueli. Ten park krajobrazowy znajduje się w stanie Falcón w pobliżu miasta Coro, na drodze prowadzącej do Paraguaná. Zajmuje 91 280 km² pustyń, słonych bagien i siedlisk przybrzeżnych na przesmyku Médanos. Masywne wydmy zwane Médanos mogą osiągnąć wysokość 40 metrów i ulegają ciągłym transformacja w wyniku wiatru dmuchającego ze wschodu na zachód. Opady na tym obszarze zdarzają się sporadycznie, a więc flora tu występująca składa się przeważnie z ciernistych krzewów, które stanowią siedlisk dla przeróżnych gatunków ptaków. W parku można spotkać jaszczurki, mrówkojady i lisy. Na górnym i dolnym marginesie w tle dostrzegamy rurówki Bispira brunnea należące do gromady wieloszczetów. Można je znaleźć na Morzu Karaibskim i Pacyfiku. Żyją na twardych podłożach takich jak skały, koralowce czy kadłuby statków. Detalem, który znalazł się w szacie graficznej banknotu jest róża kompasowa nazywana różą wiatrów. Pierwotnie była umieszczana na starych mapach i pomagała w ustalaniu kierunków wiatrów przez żeglarzy. Atrybut ten na banknocie występuje na lewym i prawym marginesie w postaci 8-rumbowej róży. Element ten odwołuje się do morskich wypraw Mirandy. Z lewej strony banknotu dominuje herb Wenezueli zatwierdzony w 2006 roku. Tarcza herbowa została podzielona na trzy pola w kolorach flagi narodowej. W lewym górnym polu snopek z koliście rozłożonymi kłosami pszenicy symbolizuje jedność 23 stanów Wenezueli. W prawym górnym polu miecz, szabla i trzy lance połączone wieńcem laurowym z dwiema flagami (nawiązanie do zakończonych sukcesem walk niepodległościowych). W dolnym polu zaprezentowano dzikiego konia w biegu symbolizującego wolność i niepodległość. Nad tarczą widnieją dwa rogi obfitości będące symbolem bogactwa. Z lewej strony tarczy znajduje się gałązka oliwna, a z prawej liść palmowy. Na dole wewnątrz wstęgi w barwach narodowych znajduje się napis: „19 de Abril de 1810 Independencia, 20 de Febrero de 1859 Federación, República Bolivariana de Venezuela” (19 kwietnia 1810 Niepodległość, 20 lutego 1859 Federacja, Boliwariańska Republika Wenezueli). Druk w kolorze ciemnozielonym, ciemnoniebiski i brązowym - wklęsłodruk. Poddruk offsetowy błękitny, fioletowy i jasnobrązowy.
Podpis:	Presidente BCV: Nelson Merentes Primer VicePresidente BCV: José Khan
W obiegu:	od 16 stycznia 2017
Drukarnia:	Nazwa drukarni jest oznaczona jako Casa de la Moneda de Venezuela, jednak ten banknot został wyprodukowany najprawdopodobniej w Crane Currency, o czym świadczy zastosowanie w banknocie opatentowanej przez tą firmę nitki zabezpieczającej o nazwie handlowej MOTION™.
Zabezpieczenia:	Do zabezpieczeń można zaliczyć: ▸ okienkowa nitka zabezpieczająca z ruchomym obrazem MOTION™ - ze zmianą kąta obserwacji widzimy ruchomy obraz; ▸ nitka zabezpieczająca zatopiona w masie papierowej; ▸ mikrodruki - na awersie powtarzający się tekst „BCV” (wypełnienie gwiazdy stanowiącej element recto-verso), „BCV500” (wypełnienie wyodrębnionych pól w pobliżu elementu recto-verso, napisu „República Bolivariana de Venezuela” oraz portretu), „BANCOCENTRALDEVENEZUELA” (pojedyncza linijka pod portretem), na rewersie „BANCOCENTRALDEVENEZUELA” (pole w pobliżu cyfrowego oznaczenia w prawym dolnym rogu); ▸ recto-verso - fragmenty gwiazdy i inii amazońskiej, uzupełniają się pod światło tworząc całość; ▸ efekt kątowy - na awersie banknotu w zależności od kąta patrzenia pod portretem Mirandy w polu w kształcie flagi Wenezueli liczba „500”; ▸ oznaczenie dla niewidomych - na awersie z lewej strony portretu kreska i sześcokąt o wypukłych brzegach; ▸ zabezpieczenia widoczne w świetle podczerwonym - na awersie widoczna seria i numeracja w pobliżu elementu recto-verso oraz nitka zabezpieczająca, na rewersie widoczny z lewej strony herb Wenezueli, w prawym dolnym rogu prawa część napisu „1000 MIL BOLÍVARES” oraz znajdująca się w pobliżu nazwa drukarni; ▸ zabezpieczenia widoczne w świetle ultrafioletowym - włókna zabezpieczające zatopione w masie papierowej w kolorze czerwonym, niebieskim, żółtym, różowym, na awersie element recto verso i fragmenty tła wraz z mikrotekstem w kolorze jasnononiebieskim i jasnozielonym, seria i numeracja w pobliżu portretu w kolorze pomarańczowym, na rewersie w wyodrębnionych polach z lewej i prawej strony waloru powtarzające się cyfry „500” wraz przylegającymi do nich fragmentami tła w kolorze zielonym. Ciekawe zabezpieczenie zostało wykorzystane przy prezentacji róży wiatrów. Gdy złapiemy za prawy i lewy margines rewersu i połączymy ich krawędzie poprzez zawinięcie ich do tyłu, to fragmenty z obu stron idalnie do siebie pasują, w wyniku czego widzimy całą różę wiatrów.
Uwagi:	Przewidywany nakład tej serii to 90 000 000 sztuk.
Ciekawostki:	W wyniku złej sytuacji gospodarczej i galopującej inflacji wynoszącej w 2015 roku około 180%, a prognozowanej przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy w 2016 roku na 700% rząd Wenezueli był zmuszony do wprowadzenia do obiegu pieniędzy papierowych o większym nominale. Zaprezentowany walor jest wzorowany na banknocie o nominale 2 bolivarów z emisji rozpoczętej w 2007 roku.

‹ Wstecz