5 bolivarów - Wenezuela

Nominał:	5 bolivarów
Data emisji:	24 maj 2007
Seria i numer:	G24971038
Wymiar:	156 mm x 69 mm
Znak wodny:	Wielotonowy, w niezadrukowanym polu wizerunek portretu Pedro Camejo. Dodatkowo został umieszczony znak filigranowy w postaci cyfrowego oznaczenia nominału.
Awers: Z prawej strony umieszczono portret wenezuelskiego żołnierza, porucznika Pedro Camejo nazywanego „Pierwszym wśród Czarnych” (Negro Primero). Ryt portretu sporządzono na podstawie pomnika z brązu wykonanego w 1930 roku przez Antonio Rodrigueza del Villara. Obecnie rzeźba znajduje się w Campo de Carabo. Camejo urodził się w stanie Apure, w mieście San Juan de Paraya w 1790. Początkowo walczył dla wojsk rojalistów skuszony perspektywą zdobycia bogactwa, lecz z biegiem czasu przyłączył się do rebelii, chcąc wyzwolić Wenezuelę spod jarzma hiszpańskiego najeźdźcy. Zrozumiał wówczas, że od bogactwa są ważniejsze rzeczy - wolność. Gdy w roku 1818 generał Simon Bolivar po raz pierwszy zobaczył w San Juan de Payara walczącego Camejo był pod ogromnym wrażeniem jego odwagi i umiejętności władania bronią. Był on jednym ze 150 lansjerów, którzy uczestniczyli w bitwie pod Las Queseras del Medio. Za bohaterską postawę podczas bitwy został odznaczony Orderem Wyzwolenia Wenezueli. W czasie trwania bitwy Carabobo, która obyła się 24 czerwca 1821 roku, należał do pułku konnicy dowodzonej przez Jose Antonio Paeza. Rebelianci mieli przewagę liczebną, co potrafili wykorzystać. Podczas bitwy większość wojsk hiszpańskich została zniszczona, torując tym samym drogę do uzyskania niepodległości Wenezueli. Podczas bitwy ciężko ranny Camejo poszedł odmeldować się generałowi Paezowi, a następnie powiedział „Mój generale, przychodzę się z Tobą pożegnać, bo umieram”. 24 czerwca 1821 roku Camejo zmarł od odniesionych ran w Campo Carabobo. Pseudonim „Pierwszym wśród Czarnych” zawdzięcza swej odwadze, niezwykłej umiejętności posługiwania się włócznią oraz walce w czasie bitwy w pierwszym szeregu. Pseudonim ten też podkreśla, że jako jedyny kolorowy w armii Boliwara posiadał stopień oficera. W pobliżu portretu zostały zamieszczone grafiki prezentujące flagi Wenezueli. Flaga tego kraju została zaprojektowana przez Francisco de Mirandę. Podczas drugiej próby wyzwolenia Wenezueli z rąk iberyjskich kolonizatorów 3 sierpnia 1806 roku zdobył on fort Coro, zawieszając tam po raz pierwszy żółto-niebiesko-czerwoną flagę Wenezueli. Od 2006 roku 3 sierpnia jest Dniem Narodowym Flagi. Istnieją dwa źródła opisujące wybór kolorów zamieszczonych na fladze Wenezueli. W liście napisanym przez Mirandę w 1792 roku do rosyjskiego hrabiego Semyona Romanovicha Vorontsova twierdził, że kolory te były oparte na teorii barw podstawowych podanej mu przez niemieckiego filozofa i pisarza Johanna Wolfganga von Goethe. W liście rewolucjonista opisał nocną rozmowę z Goethe podczas imprezy w Weimarze, która odbyła się w 1785 roku. Niemiecki poeta był zafascynowany podróżami Mirandy po Ameryce i Europie oraz jego udziału w walce o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W czasie rozmowy twórca Fausta udowadniał, że żółty jest najbardziej ciepły i szlachetny, niebieski określił jako mieszanka spokoju i emocji a czerwony jako wzmocnienie niebieskiego i żółtego. Jeden z przekazów mówi, że po tej rozmowie Miranda zaprojektował flagę i ogromną radość sprawiło mu skojarzenie podobieństwa swego dzieła do fresku Lazzaro Tavarone w Palazzo Belimbau w Genui, który przedstawia Krzysztofa Kolumba rozpościerającego podobną kolorystycznie flagę w Veragua podczas swojej czwartej podróży. W swoim dzienniku wojskowym Miranda, jako kolejne źródło inspiracji kolorów podał sztandar Straży Obywatelskiej w Hamburgu, który widział podczas podróży po Niemczech. Projekty flag są udokumentowane w planie wyzwolenia Ameryki hiszpańskiej z 1801 roku, który nie spotkał się z aprobatą brytyjskich władz. W tym oto dokumencie zaprezentował wzory 10 flag w kolorze żółtym (bogactwo ziemi), niebieskim (morze, rzeki oraz niebo ponad nimi) i czerwonym (krew przelana za niepodległość). Łuk złożony z siedmiu gwiazd w środku symbolizuje siedem pierwszych prowincji, które podpisały 5 czerwca 1811 roku Akt Niepodległości. Akt ten zatwierdził flagę Mirandy jako symbol narodowy. 7 marca 2006 uchwałą parlamentu wenezuelskiego do flagi dodano ósmą gwiazdę symbolizującą prowincję Guayana. W tle na całym obszarze awersu widzimy jeźdźców szarżujących na koniu. Motyw ten został zaczerpnięty z płaskorzeźby znajdującej się na Łuku Triumfalnym w Camp Carabobo. Monument ten został odsłonięty w 1921 roku w 100-lecie bitwy pod Carabobo. Ma on na celu oddać hołd pamięci Simonowi Bolivarowi i bohaterom, którzy mu towarzyszyli. Druk w kolorze brązowym i bordowym - wklęsłodruk. Poddruk offsetowy łososiowy, oranżowy, pomarańczowy, brązowy i różowobrązowy.
Rewers: W centralnej części zamieszczono dwie grafiki pancernika olbrzymiego „Priodontes maximus”. Gatunek ten jest największym przedstawicielem pośród obecnie żyjącej rodziny. Występuje w Ameryce Południowej na wschód od Andów, przez północną Wenezuelę i Kolumbię po północny Paragwaj i Argentynę. Większość czasu spędza w pobliżu zbiorników wodnych (dorzecza Orinoko). Prowadzi nocny tryb życia. Głównym pokarmem pancerników są mrówki i termity. Pancerniki potrafią zjeść całą populację termitów mieszkających w jednym kopcu. Nie gardzą larwami, robakami czy nawet wężami i pająkami. Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem, w wyniku czego od 2006 roku znajduje się w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych jako zagrożony wyginięciem. Zwierzęta te zabija się dla pozyskania mięsa i kopy, z których produkuje się ozdoby. Tło wypełnia krajobraz tropikalnej równiny nazywanej Los Llanos, która stanowi jedno z siedlisk pancernika olbrzymiego. Obszar ten położony na wschód od Andów w Wenezueli i Kolumbii przecina rzeka Orinoko, która wraz z innymi rzekami spływającymi z gór tworzy lasy łęgowe. Za pancernika wyłaniają się rosnące w Los Llanos palmy z gatunku Mauritia, pierwotnie występujące w północnej części Ameryki Południowej. Drzewo to upodobało sobie bagna i tereny podmokłe, których nie brakuje w Los Llanos. Na górnym i dolnym marginesie zaprezentowano orchideę „Cattleya mossiae”, która od 23 maja 1951 roku posiada status kwiat narodowego Wenezueli. Nazwa tej rośliny została nadana na część angielskiego pasjonata ogrodnictwa Williama Cattley, który w 1818 roku jako pierwszy uprawiał cebulki tego kwiatu wysłane mu z Brazylii przez Williama Swainsonroka, który rok wcześniej odkrył ten gatunek orchidei rosnący w naturalnych warunkach. Po raz pierwszy gatunek tego storczyka zauważono w 1839 roku na północy Wenezueli w pobliżu Cordillera de la Costa. Wśród mieszkańców tego południowoamerykańskiego państwa nazywany jest „Kwiatem majowym (Floro de Mayo)”, ponieważ w XIX wieku mieszkańcy Wenezueli ozdabiali nim krzyż z okazji majowego święta związanego z kultem krzyża Chrystusowego. Na lewym i prawym marginesie widnieją fragmenty popularnej w Wenezueli czterostrunowej odmiany gitary określanej, jako „cuatro”. „Cuatro” w języku hiszpańskim oznacza cztery. Instrument ten zyskał popularność dzięki niewielkim wymiarom, a jego poprzednikiem było XV wieczne portugalskie „cavaquinho”, które podobnie jak „cuatro” miało cztery struny. Jakość wykonania tego instrumentu można porównywać do najlepszych gitar klasycznych. Tajniki produkcji „cuatro” są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Nylonowe struny instrumentu wydają piękny melancholijny dźwięk. Z lewej strony banknotu dominuje herb Wenezueli zatwierdzony w 2006 roku. Tarcza herbowa została podzielona na trzy pola w kolorach flagi narodowej. W lewym górnym polu snopek z koliście rozłożonymi kłosami pszenicy symbolizuje jedność 23 stanów Wenezueli. W prawym górnym polu miecz, szabla i trzy lance połączone wieńcem laurowym z dwiema flagami (nawiązanie do zakończonych sukcesem walk niepodległościowych). W dolnym polu zaprezentowano dzikiego konia w biegu symbolizującego wolność i niepodległość. Nad tarczą widnieją dwa rogi obfitości będące symbolem bogactwa. Z lewej strony tarczy znajduje się gałązka oliwna, a z prawej liść palmowy. Na dole wewnątrz wstęgi w barwach narodowych znajduje się napis: „19 de Abril de 1810 Independencia, 20 de Febrero de 1859 Federación, República Bolivariana de Venezuela” (19 kwietnia 1810 Niepodległość, 20 lutego 1859 Federacja, Boliwariańska Republika Wenezueli). Druk offsetowy bordowy i brązowy, poddruk łososiowy, oranżowy, miniowy.
Podpis:	Presidente BCV: Gastón Parra Primer VicePresidente BCV: José Ferrer Navas
W obiegu:	od 1 stycznia 2008
Drukarnia:	Casa de la Modena, Wenezuela
Zabezpieczenia:	Do zabezpieczeń można zaliczyć: ▸nitka zabezpieczająca o szerokości 1,4 mm z powtarzającym się negatywowym mikrotekstem „BCV 5” oraz jego lustrzanym odbiciem; ▸mikrodruki - na awersie powtarzający się tekst „BCV” (wypełnienie gwiazdy stanowiącej element recto-verso), „BCV5” (wypełnienie wyodrębnionego pola w pobliżu elementu recto-verso oraz pola w pobliżu napisu „República Bolivariana de Venezuela”), „BANCOCENTRALDEVENEZUELA” (pojedyncza linijka pod portretem), na rewersie „BANCOCENTRALDEVENEZUELA” (pole w pobliżu cyfrowego oznaczenia w prawym dolnym rogu).; ▸recto-verso - fragmenty gwiazdy i pancernika olbrzymiego, uzupełniają się pod światło tworząc całość; ▸efekt kątowy - na awersie banknotu w zależności od kąta patrzenia pod portretem Camejo w wyodrębnionym polu cyfrowe oznaczenie nominału „5”; ▸oznaczenie dla niewidomych - na awersie z lewej trony portretu dwa trójkąty o wypukłych brzegach; ▸zabezpieczenia widoczne w świetle podczerwonym - na awersie widoczna seria i numeracja w pobliżu elementu recto-verso, na rewersie widoczny herb Wenezueli z lewej strony, w prawym dolnym rogu prawa część napisu „5 CINCO BOLÍVARES” oraz znajdująca się w pobliżu nazwa drukarni; ▸zabezpieczenia widoczne w świetle ultrafioletowym - włókna zabezpieczające zatopione w masie papierowej w kolorze czerwonym, niebieskim, żółtym i różowym, na awersie element recto verso i fragmenty tła wraz z mikrotekstem w kolorze żółtym, seria i numeracja w pobliżu portretu w kolorze pomarańczowym, na rewersie w wyodrębnionych polach z lewej i prawej strony waloru cyfry „5” w kolorze pomarańczowym. Ciekawe zabezpieczenie zostało wykorzystane przy prezentacji instrumentu nazywanego „cuatro”. Gdy złapiemy za prawy i lewy margines rewersu i połączymy ich krawędzie poprzez zawinięcie ich do tyłu, to fragmenty z obu stron idealnie do siebie pasują, w wyniku czego widzimy cały instrument.
Uwagi:	Przewidywany nakład tej serii to 54 990 000 sztuk.
Ciekawostki:	Banknoty tej serii w 2008 roku otrzymały przyznaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie IACA (International Association of Currency Affairs) nagrodę z najlepszy banknot. Waluta boliwar został wprowadzony 31 marca 1879 roku. Zastąpił emitowane w latach 1875 - 1876 srebrne i złote venezolano. Nazwany waluty została wprowadzona na cześć bohatera narodowego Simona Bolivara.

‹ Wstecz

Do opisu banknotu wykorzystano informacje z strony internetowej pl.wikipedia.org/wiki/Pedro_Camejo, en.wikipedia.org/wiki/Red_siskin, es.wikipedia.org/wiki/Parque_nacional_El_%C3%81vila